Το φαινόμενο Ντουντουνάκη
Η Άννα Ντουντουνάκη είναι σίγουρα περίπτωση ανθρώπου που εντυπωσιάζει. Επαγγελματίας αθλήτρια, απόφοιτη της Νομικής Σχολής Αθηνών, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (Commercial & Corporate Law) από το Πανεπιστήμιο Λονδίνου, υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Λευκωσίας (Αθλητικό Δίκαιο & Ανθρώπινα Δικαιώματα), αλλά και δευτεροετής φοιτήτρια σήμερα στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών... Το 2018 στους Μεσογειακούς Αγώνες στην Ταραγόνα απέσπασε χάλκινο μετάλλιο στα 100μ. πεταλούδα γυναικών, έναν χρόνο μετά κέρδισε χάλκινο στο Ευρωπαϊκό 25άρας πισίνας, φέτος τον Μάιο κατέκτησε το χρυσό στα 100μ. πεταλούδα στο Ευρωπαϊκό 50άρας πισίνας (η πρώτη Ελληνίδα κολυμβήτρια), ενώ έφτασε «μία ανάσα» πριν τον τελικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, θέτοντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ.
Στο Τόκιο συγκινήσατε όλη την Ελλάδα. Τι σκέφτεστε πλέον γι’ αυτή την αναμέτρηση;
Η αγάπη και η στήριξη που έλαβα από τον κόσμο μετά την κούρσα μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο ήταν ιδιαίτερα συγκινητικές. Οι αθλητές των ερασιτεχνικών αθλημάτων δεν προβάλλονται γενικά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οπότε ήταν κάτι που δεν μου έχει ξανασυμβεί. Ήταν πραγματικά μοναδικό. Δεν περίμενα ποτέ ότι κάτι τέτοιο θα με κάνει να παραμερίσω τόσο γρήγορα τη λύπη μου που για λίγο έχασα έναν από τους μεγαλύτερους στόχους μου τα τελευταία χρόνια. Μετά τη συγκεκριμένη κούρσα ξέσπασα, γιατί ήταν κάτι για το οποίο προσπαθώ πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν ένας στόχος στον οποίον είχα αφιερωθεί ψυχή τε και σώματι, βιώνοντας πολύ μεγάλη πίεση. Ωστόσο, βλέποντας πλέον τα πράγματα πιο ψύχραιμα, είμαι πολύ ικανοποιημένη από τον εαυτό μου, γιατί ξέρω ότι τόσο κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου όσο και κατά τον συγκεκριμένο αγώνα έκανα το καλύτερο που μπορούσα. Και, κοιτάζοντας τη φετινή χρονιά συνολικά, θεωρώ ότι οι κόποι μου ανταμείφθηκαν και με το παραπάνω, αφού κατάφερα να βρεθώ σε ένα επίπεδο που πριν από μερικά χρόνια ούτε μπορούσα να φανταστώ. Δεν είναι λίγο το χρυσό στο Πανευρωπαϊκό, ούτε η 9η θέση στους Ολυμπιακούς σε ένα από τα πιο ανταγωνιστικά αθλήματα. Ίσως το ότι έχασα τον τελικό να είναι κι ένας βασικός λόγος να θέλω να συνεχίσω τον πρωταθλητισμό.
Σε παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε αναφέρει ότι σκεφτήκατε να παρατήσετε τη «μάχη» μετά τους Ολυμπιακούς του Ρίο το 2016. Τι μεσολάβησε;
Σίγουρα έχει παίξει σημαντικό ρόλο το ότι μου αρέσει ο χώρος του αθλητισμού και ο ανταγωνισμός. Γιατί την ίδια σκέψη έκανα και πριν το Τόκιο, και πάλι συνεχίζω. Μέσα από αυτόν τον χώρο έχω γνωρίσει πολύ δυνατές στιγμές και συγκινήσεις που δεν ξέρω αν θα μπορέσω να νιώσω στην υπόλοιπη ζωή μου. Νομίζω όμως ότι αυτό που με κρατάει κάθε φορά είναι ότι πιστεύω πως έχω ακόμα περιθώρια βελτίωσης. Κάθε φορά που πετυχαίνω έναν στόχο μου ή τον χάνω για λίγο, όπως έγινε τόσο στο Ρίο όσο και στο Τόκιο, σκέφτομαι πώς θα μπορέσω την επόμενη φορά να είμαι καλύτερη.
Ποιο είναι το μυστικό για να συνδυάσει ένας νέος άνθρωπος τις σπουδές με τις απαιτητικές προπονήσεις και τον πρωταθλητισμό;
Πιστεύω ότι όλα είναι θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων. Θέλω να είμαι καλή σε ό,τι κάνω και προσπαθώ γι’ αυτό, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα στερηθώ ύπνο και συχνά διασκέδαση. Παράλληλα, έχω επίγνωση ότι ο πρωταθλητισμός δεν κρατάει για πάντα και πρέπει να έχω δημιουργήσει τις συνθήκες για να μπορώ να διεκδικήσω κι άλλους στόχους στο μέλλον. Άλλωστε, οι γονείς μου πάντα με προέτρεπαν να μην παραμελώ το διάβασμα και να δίνω προτεραιότητα στις σπουδές μου. Σίγουρα η στήριξη και η βοήθειά τους σε όλο αυτό ήταν και είναι καθοριστική.
Ποιο είναι το «απόσταγμα» της έως τώρα επαγγελματικής σας πορείας;
Ένα σημαντικό πράγμα που έχω μάθει από τον πρωταθλητισμό και προσπαθώ να θυμάμαι, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές, είναι ότι πρέπει να συνεχίζουμε να προσπαθούμε και να μην τα παρατάμε. Έχοντας επιλέξει έναν χώρο όπου οι δυσκολίες και οι λύπες είναι περισσότερες από τις επιτυχίες και τις μεγάλες χαρές, κάθε αποτυχία έρχεται για να μου μάθει κάτι και να με κάνει να συνειδητοποιήσω πράγματα που θα με κάνουν καλύτερη στο μέλλον. Και αυτό με βοηθάει και να τη διαχειρίζομαι καλύτερα. Οι πιο δύσκολες στιγμές μου, τόσο στον αθλητισμό όσο και εκτός, με οδήγησαν στα πιο σημαντικά βήματα που έχω κάνει και, γι’ αυτό, προσπαθώ μέσα από αυτές να βρίσκω τα θετικά και να συνεχίζω, ώστε να εξελίσσομαι συνεχώς.
